Dział: Psycholog w placówce

Dzieciństwo i wiek nastoletni to nie tylko okresy wzrostu, ale także podejmowania ryzyka. Młodzi ludzie są w tym czasie szczególnie narażeni na pewne negatywne rezultaty swoich działań i nierzadko bywa, że nie mogą w pełni zrozumieć związku między swoim zachowaniem, decyzjami a konsekwencjami, co może niejednokrotnie doprowadzać do poważnych następstw dla zdrowia i życia swojego i innych (Ang, 2015, s. 35–42).

Mówiąc o dobrostanie psychofizycznym dzieci i młodzieży, nie sposób dziś pominąć tematu dobrostanu cyfrowego. Budowanie nawyków z zakresu higieny cyfrowej to proces, który wymaga pogłębionego dialogu, praktycznych działań i wielowymiarowej współpracy – z dziećmi, rodzicami i nauczycielami. Jak zadbać o edukację, rozwijanie świadomości i wsparcie tych trzech grup? Przede wszystkim warto wyjść z własnego gabinetu. I co dalej? Zapraszamy do lektury!

Jest taki piękny cytat z książki Sheryl Sandberg i Adama Granta, który chciałabym uczynić motywem przewodnim tego artykułu: „Kiedy cierpimy, pragniemy pewności dwóch rzeczy – że mamy prawo się tak czuć i że możemy liczyć na wsparcie”. To zdanie jest świetnym punktem wyjścia dla każdego człowieka, który chce wesprzeć siebie lub inne osoby w kryzysie. Bo prawda jest taka, że każdy z nas doświadcza kryzysowych sytuacji i, będąc w kryzysie, potrzebuje pomocy z zewnątrz. W niniejszym artykule zajmiemy się wspieraniem dzieci i nastolatków – grupy wyjątkowej, która często potrzebuje nie tylko pomocy, ale również wsparcia w jej szukaniu.

Granice osobiste mogą kojarzyć się z niewidocznymi liniami, które rozchodzą się przed każdym człowiekiem, dla którego zasięg tych linii jest sprawą bardzo indywidualną i bardzo potrzebną. Granice można porównać do przestrzeni, w której osoba czuje się komfortowo – w poczuciu bezpieczeństwa, wsparcia czy akceptacji.

Badania Głównego Urzędu Statystycznego wskazują, że w roku szkolnym 2023/2024 na terenie Polski funkcjonowało 22,5 tys. placówek wychowania przedszkolnego, do których uczęszczało 1512 tys. dzieci (GUS, 2024). Przedszkola to miejsca, w których dzieci spędzają co najmniej jedną czwartą swojego dnia, pięć dni w tygodniu, więc jakość tego czasu istotnie determinuje ich życie.

Alternatywne metody nauczania są niestandardowym podejściem dydaktycznym, które odbiegają od tradycyjnych metod stosowanych w większości szkół. Kładą one nacisk na indywidualne i elastyczne podejście do ucznia oraz rozwijanie kreatywności i samodzielności. Metody te często wykorzystują interaktywne techniki, takie jak: nauka przez doświadczenie, freinetowskie projekty grupowe, odwrócona klasa, edukacja Montessori1 czy nauczanie steinerowskie2, które integruje naukę ze sztuką. Celem tych metod jest wykształcenie umiejętności radzenia sobie w praktycznych sytuacjach, a więc nie jest to tylko przyswajanie wiedzy.