Styl przywiązania stanowi jedną z kluczowych determinant rozwoju społeczno-emocjonalnego dziecka. Jego model rozpoczyna się od pierwszych dni życia, kiedy początkowo noworodek, potem niemowlę doświadcza reakcji opiekuna na sygnalizowane potrzeby dziecka, np. głodu, dyskomfortu czy potrzeby bliskości. Te wczesne interakcje determinują, czy dziecko wykształci w sobie poczucie bezpieczeństwa, przewidywalności i zaufania, czy też stanie się niepewne, lękowe lub wycofane.
Dział: Narzędziownia
Wykorzystywanie seksualne dziecka oznacza wszelkie działania o charakterze seksualnym, w które zaangażowane jest dziecko, niezdolne do ich zrozumienia ani świadomej zgody, nieprzygotowane fizycznie i psychicznie na takie doświadczenia. Działania te są niezgodne z prawem.
Dynamiczny rozwój technologii cyfrowych, który nastąpił w ostatnich dekadach, nieodwracalnie zmienił rzeczywistość społeczną nastolatków. Według badań przeciętny polski nastolatek korzysta ze smartfona ponad 7 godzin dziennie, z czego blisko 5 godzin spędza na platformach społecznościowych oraz w grach online (NASK, 2023). Smartfony stały się nieodłącznym elementem życia młodych ludzi. Choć przynoszą im wiele różnorodnych korzyści, takich jak szybki dostęp do wiedzy, rozwój umiejętności cyfrowych, wsparcie organizacji i zarządzania czasem czy możliwość utrzymywania kontaktów i relacji społecznych, to niosą za sobą również poważne zagrożenia, szczególnie w przypadku nadmiernego i niekontrolowanego użytkowania.
Podejmowanie tematu kryzysu suicydalnego i opracowywanie skutecznych protokołów interwencyjnych, technik deeskalacyjnych oraz stabilizacyjnych to działania o fundamentalnym znaczeniu dla naszego społeczeństwa. W obliczu narastającego problemu zdrowia psychicznego ignorowanie tej kwestii byłoby nie tylko zaniedbaniem, ale wręcz aktem obojętności, niezważaniem na ludzkie cierpienie oraz dowód na brak wrażliwości.
ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej to zaburzenie neurorozwojowe, które coraz częściej diagnozowane jest zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Pomimo stale rosnącej świadomości i wiedzy na temat symptomów, dzieci z ADHD wciąż określane są jako „niegrzeczne”, „niedostosowane” czy też „niewychowane”. I choć nazywane jest zaburzeniem, należy pamiętać, że mózg osoby z ADHD działa po prostu inaczej.
Samookaleczenia to jeden z najpowszechniejszych problemów, z jakim stykają się aktualnie specjaliści i specjalistki pracujący z młodzieżą. Brakuje wiarygodnych danych na temat skali zjawiska, gdyż osoby nastoletnie ukrywają fakt dokonywania samookaleczeń przed dorosłymi, a nawet jeśli zachowania te zostaną ujawnione, to większość ich skutków nie wymaga interwencji medycznej, a co za tym idzie – nie są odnotowywane w statystykach opieki zdrowotnej.
Moczenie mimowolne należy zaliczyć do zaburzeń zachowania i emocji rozpoczynających się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym, w podgrupie zaburzeń związanych ze zdrowiem somatycznym, do której należą jeszcze zanieczyszczanie się i zaburzenia snu u dzieci. Ta kategoria obejmuje grupę zaburzeń, których wspólną cechą jest początek w dzieciństwie.
W literaturze przedmiotu dobrze udokumentowano wpływ przemocy na rozwój i zdrowie psychiczne człowieka (Pospiszyl, 1998; Mazur, 2002; Lewis, Herman, 2007; Trevillion, Oram, Feder i Howard, 2012). Skutki takich wydarzeń są rozleglejsze, jeśli przemoc nastąpi w początkowym okresie życia (Lourenço i in., 2013; Chotkowska, 2022).
Krótko, ale treściwie można przedstawić odporność psychiczną (ang. resilience) jako zdolność jednostki do adaptacji w nowych sytuacjach, w obliczu trudności, stresu czy niepowodzeń. Jednym z opisywanych kluczowych czynników wspierających rozwój odporności psychicznej dzieci i młodzieży jest samoświadomość.
Bullying, w przeszłości określany jako mobbing, charakteryzuje się szeroką gamą mechanizmów przemocy grupowej w środowisku rówieśniczym.