Dynamiczny rozwój technologii cyfrowych, który nastąpił w ostatnich dekadach, nieodwracalnie zmienił rzeczywistość społeczną nastolatków. Według badań przeciętny polski nastolatek korzysta ze smartfona ponad 7 godzin dziennie, z czego blisko 5 godzin spędza na platformach społecznościowych oraz w grach online (NASK, 2023). Smartfony stały się nieodłącznym elementem życia młodych ludzi. Choć przynoszą im wiele różnorodnych korzyści, takich jak szybki dostęp do wiedzy, rozwój umiejętności cyfrowych, wsparcie organizacji i zarządzania czasem czy możliwość utrzymywania kontaktów i relacji społecznych, to niosą za sobą również poważne zagrożenia, szczególnie w przypadku nadmiernego i niekontrolowanego użytkowania.
Dział: Narzędziownia
Podejmowanie tematu kryzysu suicydalnego i opracowywanie skutecznych protokołów interwencyjnych, technik deeskalacyjnych oraz stabilizacyjnych to działania o fundamentalnym znaczeniu dla naszego społeczeństwa. W obliczu narastającego problemu zdrowia psychicznego ignorowanie tej kwestii byłoby nie tylko zaniedbaniem, ale wręcz aktem obojętności, niezważaniem na ludzkie cierpienie oraz dowód na brak wrażliwości.
ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej to zaburzenie neurorozwojowe, które coraz częściej diagnozowane jest zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Pomimo stale rosnącej świadomości i wiedzy na temat symptomów, dzieci z ADHD wciąż określane są jako „niegrzeczne”, „niedostosowane” czy też „niewychowane”. I choć nazywane jest zaburzeniem, należy pamiętać, że mózg osoby z ADHD działa po prostu inaczej.
Samookaleczenia to jeden z najpowszechniejszych problemów, z jakim stykają się aktualnie specjaliści i specjalistki pracujący z młodzieżą. Brakuje wiarygodnych danych na temat skali zjawiska, gdyż osoby nastoletnie ukrywają fakt dokonywania samookaleczeń przed dorosłymi, a nawet jeśli zachowania te zostaną ujawnione, to większość ich skutków nie wymaga interwencji medycznej, a co za tym idzie – nie są odnotowywane w statystykach opieki zdrowotnej.
Moczenie mimowolne należy zaliczyć do zaburzeń zachowania i emocji rozpoczynających się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym, w podgrupie zaburzeń związanych ze zdrowiem somatycznym, do której należą jeszcze zanieczyszczanie się i zaburzenia snu u dzieci. Ta kategoria obejmuje grupę zaburzeń, których wspólną cechą jest początek w dzieciństwie.
W literaturze przedmiotu dobrze udokumentowano wpływ przemocy na rozwój i zdrowie psychiczne człowieka (Pospiszyl, 1998; Mazur, 2002; Lewis, Herman, 2007; Trevillion, Oram, Feder i Howard, 2012). Skutki takich wydarzeń są rozleglejsze, jeśli przemoc nastąpi w początkowym okresie życia (Lourenço i in., 2013; Chotkowska, 2022).
Krótko, ale treściwie można przedstawić odporność psychiczną (ang. resilience) jako zdolność jednostki do adaptacji w nowych sytuacjach, w obliczu trudności, stresu czy niepowodzeń. Jednym z opisywanych kluczowych czynników wspierających rozwój odporności psychicznej dzieci i młodzieży jest samoświadomość.
Bullying, w przeszłości określany jako mobbing, charakteryzuje się szeroką gamą mechanizmów przemocy grupowej w środowisku rówieśniczym.