Praca z dzieckiem doświadczającym przemocy fizycznej to jedno z najbardziej wymagających i delikatnych wyzwań w psychologii dzieci i młodzieży. Przemoc fizyczna wywiera głęboki wpływ na rozwój dziecka i jest jednym z największych jego zagrożeń, zarówno w aspekcie psychicznym, jak i fizycznym (WHO i ISPCAN, 2006).
Autor: Aleksandra Musielak
Ekspertka Uniwersytetu WSB Merito w obszarze psychologii dzieci i młodzieży. Psycholożka, specjalistka z zakresu psychologii dzieci i młodzieży, wykładowczyni na Uniwersytecie WSB Merito. Absolwentka psychologii i psychologii klinicznej. Ukończyła intensywny trening Nonviolent Communication. Członkini Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz wiceprezeska Stowarzyszenia Educational Cha(ll)enge. Pracuje w nurcie Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach – Solution Focused Brief Therapy. Dogoterapeutka, przewodniczka Anora – psa-terapeuty rasy Labrador Retriver. Pełniła funkcję wicedyrektorki w publicznej i niepublicznej szkole podstawowej. Prowadzi konsultacje psychologiczne dla dzieci, młodzieży i rodziców, warsztaty, wykłady, szkolenia.
Samookaleczenia to jeden z najpowszechniejszych problemów, z jakim stykają się aktualnie specjaliści i specjalistki pracujący z młodzieżą. Brakuje wiarygodnych danych na temat skali zjawiska, gdyż osoby nastoletnie ukrywają fakt dokonywania samookaleczeń przed dorosłymi, a nawet jeśli zachowania te zostaną ujawnione, to większość ich skutków nie wymaga interwencji medycznej, a co za tym idzie – nie są odnotowywane w statystykach opieki zdrowotnej.
Kryzys zdrowia psychicznego wśród młodzieży w Polsce jest faktem, o którym mówimy głośno od kilku lat. Według statystyk Komendy Głównej Policji każdego dnia w Polsce minimum sześciu nastolatków podejmuje próbę samobójczą. Musimy jednak pamiętać, że liczba ta jest z pewnością niedoszacowana, gdyż obejmuje tylko próby, do których wezwani zostali funkcjonariusze policji.