Stosowanie TF-CBT umożliwia precyzyjniejszą diagnostykę w terapii dzieci i młodzieży, biorąc pod uwagę psychospołeczny kontekst życia rodzinnego, środowiskowego i społecznego. Zastosowanie TF-CBT w pracy zarówno z dzieckiem, jak i z opiekunami pozwala osiągnąć wymierne efekty terapii już w ciągu pół roku, kładąc podstawy pod przyszłe interwencje terapeutyczne, jeśli będą one konieczne.
Dział: Metody terapii
Stanisław Kleczewski twierdził, że w życiu chodzi o to, by słowa ludzi łączyły, a nie odtrącały, by je „słuchający mile przyjmowali”. Idea inkluzywności języka ma swoje źródło w etyce słowa rozumianej jako dobro w stosunkach między ludźmi. Dotyczy komunikacji opartej na empatii, szacunku do rozmówcy i życzliwości wobec niego, a także na dążności do porozumienia bez użycia siły.
Jednym z bieżących i palących zadań współczesności jest radzenie sobie z konsekwencjami wszechobecności nowych technologii. Wśród nich znaczącą rolę w środowisku młodych osób odgrywają media społecznościowe. Współczesne raporty z badań wyraźnie pokazują, że korzystanie z mediów społecznościowych ma wpływ na dobrostan, relacje społeczne i zdrowie psychiczne, a w szczególności występowanie nastrojów depresyjnych i lęku (Cauberghe i wsp., 2021).
Interwencja kryzysowa nie jest terapią. Jest pierwszą pomocą psychologiczną, która poprzedza terapię lub coaching. Jest ograniczona w czasie, a jej celem jest przywrócenie osobie równowagi emocjonalnej sprzed kryzysu. Interwencja kryzysowa polega na kontakcie terapeutycznym, skupionym na problemie powodującym kryzys. W tym procesie dochodzi do zmierzenia się osoby z kryzysem. Tego typu pomoc jest wskazana w sytuacjach, w których możliwości osoby wykraczają poza jej zdolności do poradzenia sobie z problemem samodzielnie oraz powodują poważne zakłócenia w codziennym życiu.
Adolescencja to okres intensywnych przemian neurobiologicznych i psychospołecznych. Zwiększona aktywność układu dopaminowego sprzyja poszukiwaniu nowości i zachowań ryzykownych, przy jednoczesnym niedojrzałym systemie kontroli poznawczej. Taka konfiguracja rozwojowa sprawia, że nastolatki są szczególnie podatne na eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnymi i rozwój uzależnień, których konsekwencje mogą mieć długotrwały wpływ na funkcjonowanie mózgu i zdrowie psychiczne.
Wizerunek ciała kształtuje się stopniowo i zależy zarówno od czynników indywidualnych, jak i społecznych. Do tych pierwszych zalicza się m.in. zmiany fizjologiczne towarzyszące kolejnym etapom rozwoju, np. okresowi dojrzewania, a także osobiste przekonania i odczucia związane z masą ciała. Czynniki społeczne to z kolei wpływy kulturowe, takie jak promowane przez media kanony urody oraz relacje międzyludzkie – opinie otoczenia, zwłaszcza rodziców i rówieśników, doświadczenia seksualne, zarówno pozytywne, jak i związane z przemocą.
Żywienie małych dzieci coraz częściej przysparza rodzicom zmartwień i generuje poczucie bezradności i bezsilności. U małych dzieci (w wieku 0–6 lat) obserwuje się różne trudności i problemy związane z odżywianiem i karmieniem. O zaburzeniach odżywiania okresu niemowlęcego i/lub wczesnego dzieciństwa mówimy, jeśli trudności te są związane z czynnikami psychologicznymi.
Dziecko doświadcza dysregulacji emocjonalnej, a może ma postawioną diagnozę zaburzeń osobowości typu borderline2 lub doświadczyło silnego kryzysu emocjonalnego. Rodzic, zgłaszając się po pomoc, zmaga się z jego cierpieniem, niską samooceną, impulsywnymi i ryzykownymi zachowaniami, zmiennością nastrojów, drażliwością, trudnościami w relacjach i codziennym funkcjonowaniu.
Według szacunków, problem jadłowstrętu psychicznego dotyka około 1–2% dziewcząt i kobiet. Rozpowszechnienie różnych form zaburzeń odżywiania jest trudne do ustalenia, ale waha się w granicach 8–40%
(Żechowski, 2013). Anoreksja należy do chorób o podłożu psychicznym z jednym z największych wskaźników śmiertelności (ok. 5–10%). W wielu przypadkach wymaga hospitalizacji pacjenta w ośrodku całodobowym, nie dziwi zatem fakt poszukiwania skutecznych metod konceptualizacji i leczenia tej choroby.
Trening Kontroli Złości (TKZ) to ustrukturyzowany program terapeutyczny, którego celem jest nauka skutecznego radzenia sobie ze złością i trudnymi emocjami.
Jakie określenia, zachowania, obrazy przychodzą nam do głowy, kiedy myślimy o uważnym, młodym człowieku? Uważne dzieci, czyli jakie? Spokojne, cierpliwe, zawsze skupione na tym, co ważne, uprzejme, współczujące, ciche? Jak wyglądają pierwsze zajęcia uważności z dziećmi i młodzieżą? Ciekawość miesza się z potrzebą sprawdzenia i akcentowania granic.