Zasady udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej

oraz opracowywania indywidualnego programu terapeutyczno-edukacyjnego – praktyczne wskazówki

Psycholog w placówce

Osoby, które pracują z dziećmi o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych, powinny doskonale znać i stosować zasady udzielania pomocy psychologiczno- -pedagogicznej. Zbyt późno dostrzeżone problemy dziecka mogą negatywnie wpływać na jego wyniki w nauce, zachowanie czy też funkcjonowanie zarówno w placówce edukacyjnej, jak i w środowisku domowym.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi w placówce ma polegać na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu, szkole i placówce, w celu wspierania potencjału rozwojowego ucznia i stwarzania warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu placówki oraz w środowisku społecznym. 

Potrzeba objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną wynika w szczególności:

  • z niepełnosprawności,
  • z niedostosowania społecznego,
  • z zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
  • z zaburzeń zachowania lub emocji,
  • ze szczególnych uzdolnień,
  • ze specyficznych trudności w uczeniu się,
  • z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych,
  • z choroby przewlekłej,
  • z sytuacji kryzysowych lub trau­­­matycznych,
  • z niepowodzeń edukacyjnych,
  • z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi,
  • z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.


Za organizację pomocy psychologiczno-pedagogicznej w placówce odpowiedzialny jest dyrektor. Zadaniem wszystkich nauczycieli pracujących z dziećmi jest rozpoznawanie ich indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych. Takie działanie nauczycieli pozwala zaspokoić potrzeby ucznia trafnie dobranymi aktywnościami. Ważne jest także określanie mocnych stron i predyspozycji oraz zainteresowań i uzdolnień uczniów. Bazując na mocnych stronach i predyspozycjach czy zainteresowaniach, możemy, odpowiednio układając aktywności czy opracowując personalizowane karty pracy, uzyskać zaskakująco dobre efekty edukacyjne. 
Duże znaczenie w pracy z uczniem ma także umiejętne rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu ucznia, w tym wszelkich barier i ograniczeń utrudniających mu funkcjonowanie i aktywne uczestnictwo w życiu placówki. W tym celu nauczyciele powinni podejmować działania sprzyjające rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy ich funkcjonowania. 
Bardzo ważna jest też współpraca z poradnią psychologiczno-pedagogiczną w procesie diagnostycznym (np. obserwacja pedagogiczna, współpraca z rodzicami, analiza wytworów pracy uczniów, takich jak zeszyty, prace plastyczne, testy, sprawdziany) i postdiagnostycznym (dostosowanie wymagań w wyniku zaleceń poradni, ustalenie zasad dalszej pracy z uczniem, dalsza współpraca z rodzicami), w szczególności w zakresie oceny funkcjonowania uczniów, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu placówki oraz efektów działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania ucznia oraz planowania dalszych działań.

Aby sprostać tym wymaganiom, nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści powinni prowadzić: 

  1. w przedszkolu – obserwację pedagogiczną mającą na celu wczesne rozpoznanie u dziecka dysharmonii rozwojowych i podjęcie wczesnej interwencji, a w przypadku dzieci realizujących obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne – obserwację pedagogiczną zakończoną analizą i oceną gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole (diagnoza przedszkolna); 
  2. w szkole: 
    a) obserwację pedagogiczną w trakcie bieżącej pracy z uczniami mającą na celu rozpoznanie u uczniów: 
    – trudności w uczeniu się, w tym w przypadku uczniów klas I–III szkoły podstawowej deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych oraz ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się, a także potencjału ucznia i jego zainteresowań, 
    – szczególnych uzdolnień; 
    b) wspomaganie uczniów w wyborze kierunku kształcenia i zawodu w trakcie bieżącej pracy z uczniami.


Tabela 1. Rodzaj zajęć w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach określonych w rozporządzeniu

...
RODZAJ ZAJĘĆ I ICH ODBIORCY LICZBA UCZESTNIKÓW ZAJĘĆ
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych wynikających 
z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego
Nie może przekraczać 8
Zajęcia rozwijające uzdolnienia organizuje się dla uczniów szczególnie uzdolnionych Nie może przekraczać 8
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami 
i odchyleniami rozwojowymi, w tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się
Nie może przekraczać 5
Zajęcia logopedyczne organizuje się dla uczniów z deficytami kompetencji 
i zaburzeniami sprawności językowych
Nie może przekraczać 4
Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne organizuje się dla uczniów przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma „Psychologia Dzieci i Młodzieży”
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
  • Zniżki na konferencje i szkolenia
  • ...i wiele więcej!
Sprawdź

Przypisy