W ostatnich kilkudziesięciu latach obserwujemy w psychologii szczególne zainteresowanie zjawiskiem traumy – zarówno tej rozumianej jako reakcja na jednorazowe zdarzenie (głównie PTSD), jak i traumy złożonej (complex trauma) relacyjnej, rozwojowej, przywiązaniowej (np. Herman, 1992; van der Kolk, 2023). Częstokroć, w stosunku do tej drugiej kategorii terminy ją opisujące używane są zamiennie, przy czym określenie trauma złożona wydaje się nadrzędnym.
Autor: Magdalena Stawicka
dr;
Współzałożycielka fundacji na rzecz zdrowia psychicznego małych dzieci: ZERO-PIĘĆ (pionierskiego w Polsce ośrodka w obszarze zdrowia psychicznego niemowląt), psycholog, psychoterapeutka pracująca zarówno z rodzinami z małymi dziećmi (w nurcie psychoterapii rodzic-niemowlę), jak i z dorosłymi w kraju i zagranicą (głównie w podejściu NARM oraz EMDR i SE). Przez kilkanaście lat była adiunktem w Instytucie Psychologii UAM w Poznaniu. Od wielu lat opracowuje autorskie programy, prowadzi wykłady, szkolenia dotyczące problematyki przywiązania, diagnozy i terapii niemowląt i małych dzieci, traumy złożonej u dorosłych (dla instytucji publicznych i prywatnych, w tym specjalizacji klinicznych) oraz superwizje indywidualne i grupowe w tych obszarach (www.fundacja05.pl).